خدیجه جوادی آگاه محیط زیست در گفتگوی ویژه به افغان نیوز گفت: آب های زیر زمینی کابل در حال خشک شدن است که تراکم نفوس و حفر چاه های عمیق به شکل خودسر از عوامل اصلی کاهش آب های زیر زمینی است، اگر به این مسئله توجه جدی صورت نگیرد در سال های آینده کابل با بحران عدم آب نوشیدنی مواجه میگردد.
این آگاه محیط زیست گفت: آب زیرزمینی در کابل سالانه 22 متر کاهش می یابد که سبب خشک شدن سفره های آبی در این شهر شده است.
در کنار ولایت کابل، شماری از ولایات دیگر مثل بادغیس، دایکندی، نیمروز، فاریاب و غور نیز با قحطی روبرو هستند.
در دید بزرگتر بحران خشک سالی تنها دامن گیر افغانستان نیست بلکه کشورهای همسایه را نیز متاثر ساخته است اما افغانستان با توجه به داشتن کوه ها و موقعیت جغرافیایی میتواند با ایجاد بندها در مسیر رودخانه ها این بحران را برطرف سازد.
به گفتهای این آگاه محیط زیست افغانستان از نظر بارش باران کشور بسیار غنی است و اگر آب های رودخانه ها مدیریت گردد میتواند افغانستان را از این معضل نجات دهد.
جوادی تاکید کرد: ایجاد بندهای آبگردان میتواند سبب تولید انرژی برق در کشور گردد که اگر آب های رودخانه ها به شکل درست مدیریت گردد افغانستان از نظر انرژی برق نیزخود کفا می شود.
بند آبگردان شاه و عروس که در ولسوالی شکردره کابل قرار دارد و تحت کار است با تکمیل شدن آن آب آشامیدنی شمال کابل تامین خواهد شد و زمین های کشاورزی که در ولسوالی شکردره قرار دارد نیز تحت آبیاری قرار میگیرد.
جواد افزود: ایجاد بندهای آبگردان و تامین آب آشامیدنی مردم سبب میشود که دیگر باشندگان کشور دست از حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق بردارند و آب های زیر زمینی نیز کاهش نیابد.
جوادی بیان داشت: بنده شاه و عروس در سال 1389 با یک شرکت ایرانی به بنام تبلیه پرهون قرارداد شد که قرار شد با عملی شدن این بند سه هزار هکتار زمین تحت آبیاری قرار گیرد و دو میگاوات برق نیز از این بند تولید شود و ظرفیت ذخیره این بند 9.3 میلیون متر معکب آب است.
او افزود: با عملی شدن بند آبگردان شاه و عروس آب آشامیدنی حدود 25 الی 30 درصد باشندگان کابل تامین میشود که هزینه ساخت این بند 28 میلیون دالر امریکایی است.
قرار است که بند آبگردان شاه و عروس تا ختم سال جاری تکمیل گردد.