زاخیل‌وال:
خروج نیروهای خارجی از افغانستان کلید تحقق صلح در این کشور است
به گزارش خبرگزاری افغان نیوز: انجمن صلح افغانستان امروز پنج‌شنبه (۲، حوت) نشستی را پیرامون گفت‌وگوهای صلح با حضور شخصیت‌های سیاسی کشور در کابل برگزار کرد.
عمر زاخیل‌وال، سفیر پیشین افغانستان در پاکستان گفت که جنگ جاری در کشور دارای ابعاد داخلی و خارجی است و این موضوع زمینه‌های نفاق داخلی را فراهم ساخته است.
وی تاکید کرد که خروج نیروهای خارجی از افغانستان قابل نگرانی نیست و می‌تواند یک فرصت برای آوردن صلح باشد؛ زیرا حضور دوامدار آن‌ها سبب بی‌ثباتی در منطقه خواهد شد.
آقای زاخیل‌وال بیان داشت که فرصت پیش‌آمده یک زمینه مناسب برای افغانستان محسوب می‌شود و باید در این ارتباط با شهروندان افغانستان مشوره شود؛ زیرا اگر چنین نشود، همان تجربه تلخ گذشته تکرار خواهد شد.
سفیر پیشین افغانستان در پاکستان همچنان گفت که برای ختم جنگ و خشونت در کشور باید قربانی داد و در عین‌حال احساسات خود در برابر طالبان را نیز کاهش دهیم؛ زیرا طالبان می‌تواند یک قوت باشد.
وی علاوه کرد که از کاربرد القاب چون گروه تروریستی و دست نشانده‌های خارجی در فضای گفت‌وگوها مناسب نیست و به این روند صدمه می‌زند.
جاوید لودین، معین سیاسی پیشین وزارت خارجه گفت که هیچ تفاهم‌نامه صلح با طالبان پایدار نخواهد بود، مگر این که ریشه‌های منطقه‌ای آن مدنظر گرفته شود.
وی تاکید کرد که نقش پاکستان در بی‌ثباتی افغانستان خیلی بیشتر از حضور نظامی آمریکا در کشور است و اسلام آباد همواره منافع خود را در بی‌ثباتی کابل تعریف کرده است.
آقای لودین همچنان خاطرنشان ساخت که حضور نظامی آمریکا در افغانستان سبب نگرانی برخی کشورهای منطقه شده و باعث گسترش بی‌ثباتی در کشور شده است.
معین سیاسی پیشین وزارت خارجه تصریح کرد که ما باید این اطمنان را به کشورهای همسایه و منطقه دهیم که افغانستان امن و با ثبات به نفع همه ما است.
وی در عین‌حال تاکید کرد که افغانستان باید مسئله طالبان و حضور نظامی آمریکا در منطقه را به گونه حل بسازد تا برای کشورهای منطقه اطمنان حاصل شود که از خاک این کشور تهدیدی متوجه آن‌ها نیست.
آقای لودین تاکید کرد که دستگاه سیاست خارجی ما بسیار ضعیف است و نتوانسته تا یک اجماع منطقه‌ای در مورد افغانستان شکل دهد و بسیاری از کشورها در مورد هدف افغانستان چیزی نمی‌دانند.
او خواستار هماهنگ‌کردن ابتکارات خارجی و داخلی در زمینه گفت‌وگوهای صلح در کشور شد؛ زیرا به باور وی بدون هماهنگی این ابتکارات رسیدن به صلح ممکن نیست.
معین پیشین وزارت امور خارجه همچنان تاکید کرد که بیشترین نقش کشورهای منطقه بعد از تفاهم‌نامه صلح با طالبان مطرح است؛ زیرا این کشورها باید تضمین‌های لازم را از اجرایی شدن آن بدهند.
از سوی هم عمر صدر، پژوهشگر ارشد انستیتیوت راهبردی افغانستان نیز گفت که حضور طالبان در انتخابات به معنای تسلیمی این گروه به دولت و پذیرفتن تمام قوانین نافذه کشور است و آنان چنین چیزی را نمی‌خواهند.
وی افزود که بهترین حالت برای گروه‌های شورشی بن‌بست جنگ است و طالبان قطعا برای رسیدن به اهداف‌شان، می‌خواهند این وضعیت را حفظ نمایند.
غیرت بهیر، نماینده حزب اسلامی به رهبری گلبندین حکمتیار گفت که ما باید برای استقرار صلح در کشور هزینه کنیم و اگر این هزینه تعدیل قانون اساسی افغانستان باشد، باید پذیرفته شود.
وی تاکید کرد که ما باید بستر مذاکرات بین‌الافغانی را فراهم‌بسازیم و تمام ابتکارات این روند در اختیار خود افغان‌ها باشد و با همه جریان‌ها مشوره صورت بگیرد و هیچ کسی نمی‌تواند این روند را به گروگان بگیرد.
از سوی‌هم فرخنده زهرا نادری، مشاور پیشین رئیس جمهور نیز از کم‌رنگ بودن نقش جوانان در روند گفت‌وگوهای صلح انتقاد کرد و خواستار نقش آفرینی بیشتر آنان شد.
این در حالی است که با گذشت یک‌ونیم دهه از تلاش دولت برای صلح با طالبان می‌گذرد؛ اما این گروه تاکنون حاضر به گفت‌وگوهای مستقیم با دولت افغانستان نشدند و بیشتر تمرکز خود را روی آمریکا کرده است.