زنان به طالبان و جامعه جهانی اعتماد ندارند
به گزارش افغان نیوز: نتیجه این تحقیق که به حمایت اداره سازمان ملل متحد برای زنان از طریق مصاحبه و گفت‌وگوهای اختصاصی با ده‌ها نفر در ولایات کابل، بلخ، ننگرهار و بامیان انجام شده، دیروز (دوشنبه، ۳۱ سنبله) منتشر شد.
در این تحقیق آمده که نقش زنان تاکنون در روند صلح ضعیف و نمادین بوده است در حالی که مشارکت آنها برای به میان آمدن صلح پایدار اهمیت زیادی دارد.
در این مطالعه واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان آمده است که حضور زنان در هیئت مذاکره کننده دولت در گفتگوهای صلح، باید حداقل تا سی و سه درصد باشد و نیز زنان باید در شورای عالی مصالحه، در سطح رهبری حضور داشته باشند.
اورزلا اشرف، رییس واحد تحقیق وارزیابی افغانستان می‌گوید که:« گفت‌وگوها میان حکومت افغانستان یا هیئت جمهوریت و طالبان ادامه دارند تا یک راه حل صلح‌آمیز به این جنگ پیدا شود. این آرزوی همه ما است تا پایان خشونت جاری را ببینیم.»
در این مطالعه، افزون بر محدودیت‌ها در برابر مشارکت زنان در تلاش‌های صلح، اقداماتی که از سوی خود زنان در این راستا انجام شده‌اند، نیز بررسی شده‌اند.
آگاهی‌دهی ابتدایی در مورد صلح،مشارکت در گفت‌وگوهای مستقیم با عناصر ضد دولت، ایجاد شوراهایمحلی غیردولتی برای صلح وحضوردر تلاش‌های صلح و حل منازعه، از مسایلی استند که بر بنیاد این مطالعه، زنان خودشان به آنها پرداخته‌اند.
اتیلا میلر، نماینده بخش زنان سازمان ملل متحد در افغانستان می‌گوید که:"زنان درباره دستاوردهای شان مطمین نیستند.همان‌گونه که با روند صلح میان‌افغانان به‌پیش می‌رویم، آنچه مهم استدانستاین است که صلح وحقوق زنان،درمخالفت با یک‌دیگر قرار ندارند.»
خشونت‌های اجتماعی، مسایل عقیدتی و هنجارهای فرهنگی، از موانعی استند که بربنیاد این مطالعه، فراراه مشارکت زنان در تلاش‌های صلح در افغانستان، قرار دارند.
تهیه‌کننده‌گان مطالعه به دولت پیشنهاد می‌کنند که حضور زنان را در هیئت مذاکره‌کننده صلح افزایش دهد و نیز زنانی را هم در سطح رهبری شورای عالی مصالحه ملی بگمارد.
واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان بر کار مشترک تمامی زنان فعال در تلاش‌های صلح تأکید می‌ورزد و نیز از نهادهای جامعه مدنی می‌خواهد کهازشنیده‌شدنصدای زنان ودرنظرداشتنحقوق‌شاندرروندصلح، پشتیبانی کنند.
این نهاد به جامعه‌جهانی نیز می‌گوید که نقش زنان در روند صلح نباید نمادین بماند؛ بل مشارکت آنان در این روند باید اثر بگذارد و خودشان در این زمینه قدرت تصمیم‌گیری داشته باشند.
قابل ذکر است که این مطالعه واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان، یافته‌هایی را در برمی‌گیرد که از گفت‌وگو با هفتاد و هفت زن و مرد در ولایت‌های کابل، بامیان، بلخ و ننگرهار به‌دست آمده‌اند.