نامه فرهاد دریا به ملا برادر: ما خوش باشیم یا خفه؟
به گزارش افغان نیوز؛ آقای دریا، امروز سه‌شنبه(۲، سنبله) در برگه فسبوک‌اش نوشته است که مردم در جستجوی جواب، می‌میرند!
در این نامه آمده است: ما خوش باشیم یا خفه، شما پس از گذشت بیست سال، از آزمون سیاست پیروز بدر آمدید. امیدواریم طعم شیرین این پیروزی، کام ملت را تلخ نکند. میدان جنگ که برنده‌ی ندارد و نخواهد داشت! آزمون اصلی و بزرگ‌تر، به دست آوردن دل مردم است که هرگز راه کوتاهی نبوده است.
از یک هفته بدین‌سو، خلای معلومات و اضطرابِ هزاران سوال بی‌جواب، چون خنجری در گلوی مردم فرو رفته است. سقوط جمهوریت برای همه‌ی مان به شمول خود شما، می‌تواند پند و درسی بزرگ باشد.
مردم تجربه‌ی تلخ و مرگباری از پنهان‌کاری‌های نظام‌های گذشته دارند. تصامیم خود را هر چه زودتر با مردم شریک کنید و وضاحت بیش‌تر بدهید. توضیحات هر چه سریع‌تر شما - در صورت خوش‌بینانه‌ی آن - ممکن است از مرگ‌های دردانگیز جلو دروازه‌های میدان‌های هوایی، سقوط فرزندان جوان افغانستان از بال هواپیماها و فرار هزاران تن جلوگیری کند.
اکنون که گفته می‌شود با تعهد تازه‌ی برگشته‌اید، نشان دهید که به راستی تغییر کرده‌اید، نو شده‌اید، و درس‌های زمان را درست یاد گرفته‌اید.
فراموش نکنید که اگر شما تغییر کرده اید، افغانستان هم دیگر آن کشور بی‌دست و پای بیست سال پیش نیست! ما حد اقل دو نسلِ تازه‌نفس دانش‌آموخته و با تجربه و میدان دیده، آشنا با ارزش‌های جهان معاصر، نسل آبدیده‌ی دموکراسی، از تمام حقوق بنیادی خویش آگاه، و تا حد چشم‌گیری نیز زنان و مردانی به آگاهی سیاسی رسیده داریم که قادر اند در برابر جاده‌های یک‌طرفه‌ی سیاسی بیایستند!
شما بیست سال تمام فرصت داشتید که در صورت برگشت، برای نظام مورد نظر خود تان در افغانستان آمادگی بگیرید. بنابر این، یقین داریم سال‌ها پیش تصمیم خود را گرفته اید و برای این سوالات ملیون‌ها شهروند، جوابی دارید:
- آیا آزادی‌های فردی و ابتدایی‌ترین حقوق شهروندان در افغانستانِ تحت تسلط شما، چه سرنوشتی خواهند داشت؟
- سرانجامِ حقوق خواهران و مادران و دختران ما به کجا می‌کشد؟ آیا باز هم خانه‌نشین خواهند شد؟ آیا باز هم به به قیمت دادخواهی برای ابتدایی‌ترین حقوق خود، در برابر چشمان چند مرد تشنه و خشن، در مَلای عام سنگسار خواهند شد؟
- اهالی هنر موسیقی، در افغانستانِ زیر تسلط شما چه سرنوشتی خواهند داشت؟ آیا باز هم فیته‌ها و سازها اعدام خواهند شد و ما باید منتظر کوچ و آوارگی موسیقی و هنرمند به ملک‌های دیگر باشیم؟
اگر موسیقی هنوز هم در نگاه شما حرام و زشت است، پس این نظر خود را اعلان کنید تا هزاران هنرمند و آواز خوانی که در بلاتکلیفی قرار دارند، از سرنوشت خود آگاه شوند.
اگر در حکومت و نظام شما اجازه و فرصت فعالیت هنری ندارند، برای تهیه‌ی لقمه‌ی نان و حفظ جان، جای بروند که به عزت شان لطمه‌ی نرسد.
- سرنوشت نیروهای امنیتی، سارنوالان، قضات و کارمندان دیگر نظام قبلی چه خواهد شد؟ جستجوهای خانه به خانه شما سوال برانگیز است.
در چند روز گذشته، هزاران پیام پر از درد و ترس و اضطراب از سراسر افغانستان دریافت کرده ام. خلای معلوماتی، روزانه باعث فرار هزاران تن به بیرون و بی‌جایی در داخل کشور شده است، و هر لحظه به وحشت‌مردم افزوده می‌شود.
مردم تشنه‌ی جواب اند و می‌خواهند چیزی را که حق شان است، بدانند. یکی از دلایل خشونت با دیگران، به معنی ترس از آن هاست. با مردم حرف بزنید، از مردم نترسید و کاری نکنید که مردم نیر از شما بترسند. مردم را دوست بدارید و به مردم احترام بگذارید تا مورد احترام مردم قرار بگیرید.
این درحالی است که پس از تسلط طالبان بر کابل، شماری از هنرمندان مشهور به شمول آریانا سعید از کشور فرار کردند.