ناله‌ها و اعتراضات دلخراش پناه‌جویان افغان در اندونزی
به گزارش افغان نیوز؛ کاربران صفحات اجتماعی از بی‌سرنوشتی هزاران پناه‌جو در اندونیزی انتقاد کرده و از سازمان‌های بین‌المللی، به‌ویژه سازمان بین‌المللی مهاجرت خواسته‌اند به پرونده‌های آنان رسیده‌گی کنند.
این کاربران با پناه‌جویان هم‌صدا شده‌اند و تأکید کرده‌اند که ده سال بی‌سرنوشتی کافی‌ست و باید به پناه‌جویان افغانستان اسکان مجدد داده شود.
هزاران پناه‌جوی افغانستان سال‌هاست که برای دریافت تابعیت کشورهای آمریکا، کانادا و استرالیا در اندونیزی در حالت بدی به سر می‌برند. علی‌رغم این‌که آنان از سه سال به این‌سو بارها دادخواهی‌هایی را برای پذیرفته‌شدن‌شان راه‌اندازی کرده‌اند، اما ظاهراً دیده می‌شود که چندان کارساز نبوده و به دادخواهی‌‌شان لبیک گفته نشده است.
ادامه‌ی بی‌سرنوشتی و ماندن در کشور اندونیزی، مشکلات بزرگی را برای این پناه‌جویان به وجود آورده است. تا جایی که شماری از آنان مدعی‌اند که مردم و پولیس اندونیزی نیز رفتار مناسب با پناه‌جویان ندارند. در ضمن پناه‌جویان افغانستان در اندونیزی از خدمات بهداشتی و آموزشی نیز محروم‌اند و سازمان‌های بین‌المللی نیز گامی برای حل این معضل برنداشته است. طبق آخرین گزارش‌ها، در جریان یک هفته‌ی گذشته دو تن به دلیل مشکلات صحی جان باخته‌اند.
با این حال، این امر موجی از اعتراضات شهروندان، مدافعان حقوق بشر و هنرمندان مشهور کشور از جمله داوود سرخوش، فرهاد دریا و آریانا سعید را به همراه داشته است. این هنرمندان با پیوستن به این کارزار، از سازمان‌های بین‌المللی خواسته‌اند که به بی‌سرنوشتی پناه‌جویان نقطه‌ی پایان بگذارد.
فرهاد دریا، از هنرمندان پرآوازه‌ی کشور بی‌سرنوشتی پناه‌جویان و رسیده‌گی‌نشدن به پرونده‌های آنان را «شرم بزرگ» برای جهان و سازمان‌های حقوق بشری دانسته است. دریا با انتقاد از بی‌توجهی کشورهای مهاجرپذیر گفته است که بیش‌تر از یک دهه است که پناه‌جویان افغانستان در بی‌سرنوشتی مطلق به سر می‌برند و لای پرونده‌شان تاکنون باز نشده است. به گفته‌ی این هنرمند کشور، در پی بی‌توجهی کشورهای مهاجرپذیر، پناه‌جویان با مشکلات روحی و روانی دچار شده‌اند. حتا او یادآور شده است که در جریان سال‌های گذشته تعدادی از پناه‌جویان خانواده‌های خود را از دست داده‌اند و حدود ده تن نیز به دلیل بی‌سرنوشتی خودکشی کرده‌اند.
فرهاد دریا وضعیت پناه‌جویان در اندونیزی را نگران‌کننده توصیف کرد و افزوده که آنان از خدمات اساسی چون بهداشت و آموزش محروم‌اند. او در نوار تصویری گفته است: «کودکان حق رفتن به مکتب را ندارند. مهاجرین اجازه‌ی کار، تحصیل و ادغام در محیط را ندارند. این طرز برخورد خاطره‌ی اردوگاه مرگ نازی در زمان هتلر را بیدار می‌کند.» از سوی دیگر دریا ادعا کرده است که دولت استرالیا سالانه مقدار زیادی پول را به اندونیزی و بعضی سازمان‌های بین‌المللی می‌پردازد تا پرونده‌ی پذیرش پناه‌جویان بررسی نشود. او این مسأله را حقیقت تلخ خوانده است.
لطف‌الله نجفی‌زاده، از خبرنگاران مشهور کشور نیز با پیوستن به این کارزار، از پناه‌جویان افغانستان حمایت کرده است. او در توییتی نوشته است که اکنون وقت آن است که «گوانتاناموی پناهنده‌گان» در اندونزی تعطیل شود و به هزاران پناه‌جو از افغانستان و کشورهای دیگر، آینده‌یی با عزت داده شود.
عارف رحمانی، از اعضای مجلس نماینده‌گان حکومت پیشین نیز تأکید کرده است که بی‌سرنوشتی هزاران پناه‌جوی گیرمانده در اندونیزی قلب هر انسان آزاده را به درد می‌آورد. او در صفحه‌ی فیس‌بوکش نوشته است که حالا وقت آن رسیده که جهان حامی حقوق انسان برای پناه‌جویان مظلوم چاره‌یی بیاندیشد.
حسین ریاضت از کاربران شبکه‌های اجتماعی است. او در صفحه‌ی فیس‌بوک خود نوشته است که «این روزها ناله‌ها، مویه‌ها و اعتراضات پناه‌جویان فراموش شده در اندونزی» را از طریق شبکه‌های اجتماعی به وضوح شنیده است. ریاضت تصریح کرده است که این پناه‌جویان از بی‌توجهی کشورهای مهاجرپذیر و کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهنده‌گان سرخورده شده و به اعتراضات دامن‌گیر روی آورده‌اند. به باور این کاربر، این پناه‌جویان از سوی دولت استرالیا و کشورهای مهاجرپذیر نادیده گرفته شده و به آنان کمتر شانس پذیرش داده شده است. وی تأکید کرده است که اکنون شهروندان «اخلاقاً موظف‌اند سفیر رنج و درد کسانی باشند که فراموش شده و در تنهایی خود بی‌صدا مویه می‌کنند.» او گفته است: «فرد فرد ما باید از تمام فرصت‌های ممکن برای انعکاس درد و آلام هموطنان خود استفاده کنیم تا باشد که به وظیفه‌ی انسانی و اخلاقی خود عمل کرده باشیم.»
رضا حیدری از پناه‌جویان گیرمانده در اندونیزی با نشر توییتی از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی خواهان کمک به پناه‌جویان شده است. او افزوده است که عمرشان در بلاتکلیفی تلف می‌شود و به پرونده‌شان رسیده‌گی نمی‌شود. حیدری تأکید کرده است که پناه‌جویان گیرمانده در اندونیزی فقط مانند انسان‌های دیگر یک زنده‌گی عادی می‌خواهند. او تصریح کرده است که دیگر نباید اجازه داده شود که زمان‌شان هدر رود.
این دومین توفان توییتری است که یک‌شنبه شب، نوزدهم جدی راه‌اندازی شده و هزاران کاربر از سازمان‌های بین‌المللی خواسته‌اند که سرنوشت هزاران پناه‌جو را روشن کنند. پیش از این نیز شماری از کاربران شبکه‌های اجتماعی توفان توییتری را راه‌اندازی کرده بودند و از جامعه‌ی جهانی خواسته بودند که به درخواست‌های پناه‌جویان رسیده‌گی کند.