کمیسیون حقوق بشر با انتشار گزارشی عمده ترین چالش فرا روی زنان را خشونت های خانوادگی، عرف و عنعنات دست و پاگیر و عدم دسترسی به برخی از مناطق نا امن اعلام کرده است.
گزارش حاضر به بررسی و مطالعه انواع خشونت علیه زنان در سال 1395پرداخته است. فراتر از ذکر آمار و قضایای ثبتشده و تحلیل مقتضی از ارقام و آمار خشونت، واقعیتها، مشاهدات، تصویر و قضایای خشونت جمعآوری شده است که بهشدت تکاندهنده است.
اگرچه تصور عمومی از مناسبات جنسیتی زنان و مردان در روابط اجتماعی، نشاندهنده احترام خاص نسبت به زنان است؛ ولی مشاهدات و یافتههای تحقیقاتی دفاتر ساحوی و ولایتی کمیسیون واقعیتهای دیگری را نشان میدهد.
از مجموع مصائب و چالشهای فراوانی که زنان با آن رو به رویند، یکی از آنها خشونتهای خانوادگی است. خشونت به اشکال و گونههای متفاوت علیه زنان اعمال میشود و عاملان آن، مردان خانواده و جامعهاند.
با این حال میتوان گفت، در کل پدیده خشونت و خشونت علیه زنان بهطور خاص، واقعیت فراگیر و انکارناپذیر در جامعه افغانستان به شمار میآید.
با وجود تلاشهای بیوقفه کمیسیون به منظور ثبت قضایای خشونت باز هم دیده میشود که رقم واقعی خشونت علیه زنان آنگونه که در سطح کشور با گستردگی ادامه دارد، نمیتوان آن را کشف و جمعآوری کرد.
این امر به دلایل گوناگون ارتباط دارد که مهمترین آن عرف و عنعات ناپسند است که مانع مراجعه خانمها به ارگانهای عدلی و قضایی کشور میگردد.
همین عرف و عنعنات دست و پاگیر باعث میشود که خانمها، از عکسالعمل در برابر بیعدالتی خودداری کرده و آن را نوعی رسوایی و بدنامی تلقی کنند. دلیل دوم، نبود امینت و عدم دسترسی به برخی از مناطق ناامن کشور است.
مشکل ناامنی یکی از چالشهای جدی فراروی زنان افغانستان، همچنین چالش عمده برای تحقق برنامهها و انجام مصاحبهها و مشاهدات مورد نیاز است.
با آنهم تلاش صورت گرفته است که اطلاعات از تمام ولایات کشور که کارمندان بخش حمایت و توسعه حقوق زنان به آنها دسترسی داشتهاند، جمعآوری و در این گزارش انعکاس پیدا بکند.
لینک کامل گزارش کمیسیون حقوق بشر http://www.aihrc.org.af/media/files/VAW1395.pdf
پیام ها