قرنطین ادامه دارد اما مردم فقیر افغانستان از گرسنگی می‌میرند

شماری از کار شناسان اقتصادی می‌گویند که قرنطین شدن شهرهای بزرگ کشور به منظور جلوگیری از گسترش ویروس کرونا یک اقدام نیک است؛ اما توقف چرخ اقتصادی و به انزوا رفتن مردمی که ۵۲ در صد آن زیر خط فقر زندگی دارند، بسیار زیان بار خواهد بود.

به گزراش افغان نیوز: عبدالواسع حیدری، کارشناس امور اقتصادی امروز( سه‌شنبه، 12، حوت) به آژانس افغان نیوز گفت: «متاسفانه بیشتر از 50 درصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی دارند و سایر مردم نیز مصونیت غذایی ندارد. بنابر این، قرنطین شهرها، توقف امور مالی و بازارها برای مردم فقیر افغانستان کمر شکن است».

آقای حیدری بابیان این‌که دولت توان لازم اقتصادی برای کمک‌های مالی به مردم فقیر کشور را ندارد، گفت که حکومت افغانستان باید در چنین وضعیت دشوار اقتصادی، لابی‌گری‌های لازم را برای دریافت کمک‌های مالی از کشورها و کمک‌کننده های بزرگ که عملا در افغانستان وجود دارند، آغاز نماید.

حیدری افزود که حکومت افغانستان در 18 سال گذشته نتوانست روی توسعه اقتصادی که در آن بیشتر روی فرصت‌های کاری، ارائه خدمات رفاهی، بهداشتی و تحصیلی تاکید می‌شود، کار کند و کمک‌های مالی کشورهای خارجی هم در چند سال گذشته به باد فنا رفت.

به گفته آقای حیدی، اکنون دولت باید با طرح جامع و اضطراری، قناعت کمک‌کنندهای بزرگ مالی افغانستان را فراهم نموده و از این رهگذر برای مردم  و خانواده‌های نیازمند، کمک‌های مالی و ارتزاقی نماید تا بتواند در مبارزه با ویروس کرونا موفق شود.

آقای حیدری می‌گوید که نبود شغل و کار در ولایت‌‌های افغانستان باعث شده که بیشتر مردم به بزرگ شهرهای کشور زندگی اختیار نماید؛ اما اکنون که در شهرها نیز فرصت‌های کاری بسیار اندک شده است، به انزوا رفتن شهرها برای مردمی که زیر خط فقر زندگی می‌کنند، ضرر جبران ناپذیر درپی خواهد داشت.

او تاکید کرد: «اگر روند قرنطین تا سه هفته و یک ماه دوام داشته باشد، مردمی که در فقر زندگی دارند، پیشتر از ترس مبتلا شدن به ویروس کرونا از هراس گرسنه ماندن شان هلاک خواهند شد».

احمدشاه بهادری، یکی دیگر از کارشناسان امور اقتصادی نیز قرنطین شهرهای بزرگ کشور را از بهر جلوگیری گسترش ویروس کرونا ضروری دانسته؛ اما می‌گوید که قرنطینه شدن و به انزوا رفتن شهرها از لحاظ اقتصادی برای مردم افغانستان که بشتر از 52 درصد آن زیر خط فقر زندگی دارند، زیان بار است.

به باور آقای بهادری؛ افزون بر فقر 52 درصدی حاکم در کشور از 32 میلیون جمعیت کشور 17 درصد آن مصونیت غذایی ندارند و اگر قرنطین در شهرها بیشتر اعمال شود، زندگی کردن برای این 17 میلون نفر، بسیار دشوار خواهد بود و پیش از مبتلا شدن به ویروس کرونا از فقر و تنگ‌دستی هلاک خواهند شد.

آقای بهادری افزود که ویروس کرونا در جهان در کنار زیان های جانی، زیان‌های مالی بزرگ را نیز به همراه داشته است و نزدیک به 5 تلیریون دالر به اقتصاد جهان صدمه وارد کرده و اقتصاد افغانستان را نیز متضرر خواهد ساخت.

از نظر این کارشناسان، در شرایط بد اقتصاد کنونی که مردم با آن دست و پنجه نرم‌ می‌کنند، وظیفه دولت، تاجران و سرمایه گذاران است که دست مردم فقیر را گرفته و کمک‌های مالی و مواد اولیه نمایند.

آنان تاکید دارند که دولت هم باید از ذخایر استراتژیک خود برای جمعیت 52 میلیونی که زیر خقط فقر و 17 میلیون دیگر که مصونیت غدایی ندارند، مواد خوارکی کمک نماید.

با این همه، حکومت طرح محدویت‌های روزگردی و به انزوا رفتن شهر کابل را چهار روز پیش به اجرا گذاشت و به تازگی روز گذشته در شهر غزنی نیز از بهر جلوگیروی ویروس کرونا، محدویت‌های روزگردی وضع شد.

هم اکنون در شهرهای چون کابل، غزنی، فراه، نیمروز و هرات محدویت‌های روزگردی اجرا شده و این شهرها به انزوا رفته است.