برخی از شهروندان کابل می گویند که پولیس هرازگاهی به دلایل نامعلوم دختران و پسران جوان را که به گونۀ جورهیی با هم راه می روند با سوال های بی مورد شان اذیت می کند.
به گزارش افغان نیوز: نرگس رضایی، یکی از باشندهگان کابل میگوید، این اقدام پولیس روان جوانان را به شدت تحت تأثیر قرار داده و بالای زندگی شخصی آنان اثرات منفی میگذارد.
به گفتۀ بانو رضایی، در جامعۀ افغانستان رفتن به حوزۀ پولیس یک عیب بزرگ و شرم به شمار میرود و در کنار آن، پولیس به حقوق شهروندی مردم احترام نمیکند.
بانو رضایی میگوید: «یک روز من از دفتر آمدم، برادرم را به سر راهم خواستم پولیس ما را متوقف کرد و گفت این جا چی میکنی؟ این کی است؟ نام پدرش چی است؟ تذکره تان از کجاست؟ تذکره همرای ما نبود. آنان این کار را بخاطر پول گرفتن جور کرده بودند. ما گفتیم به خانه تماس میگیریم اما ما را به حوزه نبرید ولی نشد. برادرم جدی شد و با آنان درگیر شد.»
زبیر، یکی دیگر از باشندهگان شهر کابل میگوید، پولیس باید بتواند فرد گمراه، جنایتکار و سالم را از هم تفکیک کند.
به گفتۀ او، بیشتر این کارها به خاطر پول میشود.
او میگوید: «بازجویی بیمورد پسران و دختران از سوی پولیس خلاف قانون و ارزشهای انسانیست.»
این باشندۀ شهر کابل میافزاید که وظیفۀ پولیس تأمین امنیت و نظم در داخل شهر است نه مزاحمت برای مردم.
زمزمه نیازی، یکتن از خبرنگاران نیز میگوید، بیشتر سربازان پولیس افغانستان در کنار مشکلات دیگری که دارند، بیسواد اند و این موضوع سبب میشود که آنان در شناسایی افراد با مشکل روبهرو شوند.
بانو نیازی میگوید: «روزی برای تهیۀ مصاحبه بیرون از دفتر شدم، پولیس موتر ما را ایستاد کرد و پرسید که با راننده چی نسبتی دارید؟ من کارت هویت را نشان دادم، اما پولیس بیسواد بود و بیشتر از یک ساعت وقت گرفت تا فهمید که من خبرنگار هستم.»
شماری از شهروندان کابل میگویند که پولیس هرازگاهی به دلایل نامعلوم دختران و پسران جوان را که به گونۀ جورهیی با هم قدم میزنند، ایستاد کرده و با مطرحکردن گمانهای چون بداخلاق، فرار از منزل و این که چه نسبتی با هم دارید؟ آنان را اذیت میکند.
نرگس رضایی، یکی از باشندهگان کابل میگوید، این اقدام پولیس روان جوانان را به شدت تحت تأثیر قرار داده و بالای زندگی شخصی آنان اثرات منفی میگذارد.
به گفتۀ بانو رضایی، در جامعۀ افغانستان رفتن به حوزۀ پولیس یک عیب بزرگ و شرم به شمار میرود و در کنار آن، پولیس به حقوق شهروندی مردم احترام نمیکند.
بانو رضایی میگوید: «یک روز من از دفتر آمدم، برادرم را به سر راهم خواستم پولیس ما را متوقف کرد و گفت این جا چی میکنی؟ این کی است؟ نام پدرش چی است؟ تذکره تان از کجاست؟ تذکره همرای ما نبود. آنان این کار را بخاطر پول گرفتن جور کرده بودند. ما گفتیم به خانه تماس میگیریم اما ما را به حوزه نبرید ولی نشد. برادرم جدی شد و با آنان درگیر شد.»
زبیر، یکی دیگر از باشندهگان شهر کابل میگوید، پولیس باید بتواند فرد گمراه، جنایتکار و سالم را از هم تفکیک کند.
به گفتۀ او، بیشتر این کارها به خاطر پول میشود.
او میگوید: «بازجویی بیمورد پسران و دختران از سوی پولیس خلاف قانون و ارزشهای انسانیست.»
این باشندۀ شهر کابل میافزاید که وظیفۀ پولیس تأمین امنیت و نظم در داخل شهر است نه مزاحمت برای مردم.
زمزمه نیازی، یکتن از خبرنگاران نیز میگوید، بیشتر سربازان پولیس افغانستان در کنار مشکلات دیگری که دارند، بیسواد اند و این موضوع سبب میشود که آنان در شناسایی افراد با مشکل روبهرو شوند.
بانو نیازی میگوید: «روزی برای تهیۀ مصاحبه بیرون از دفتر شدم، پولیس موتر ما را ایستاد کرد و پرسید که با راننده چی نسبتی دارید؟ من کارت هویت را نشان دادم، اما پولیس بیسواد بود و بیشتر از یک ساعت وقت گرفت تا فهمید که من خبرنگار هستم.»
لعلگل لعل، رییس سازمان حقوق بشر در پیوند به این موضوع میگوید، ایجاد نظم در جامعه وظیفۀ پولیس است و پولیس حق دارد که بدون گرفتن پول و توهین به کرامت انسانی، دختران و پسران جوان را متوقف سازد و از آنان معلومات دریافت کند.
به گفتۀ آقای لعل، در صورتی که این اقدام پولیس برای جلوگیری از جرم و جنایت باشد، کار درستیست، اما به هدف گرفتن پول خلاف قانون است.
آقای لعل میگوید، شهروندان برای جلوگیری از این گونه مشکلات باید شناسنامههایشان را با خود داشته باشند.
محمدسلیم ابراهیمی، رییس ارکان گارنیزیون کابل موضوع متوقفساختن دختران و پسران جوان از سوی پولیس را رد میکند و میگوید که این موضوع تنها تبلیغات منفی بر ضد پولیس است.
به گفتۀ او، در جامعۀ که دموکراسی حاکم باشد، هر فرد آن به گونۀ آزاد میتواند گشتوگزار کند.
این مشکل تنها مربوط به کابل نمیشود، دختران و پسران جوان در دیگر ولایتها نیز از سوی پولس متوقف میشوند و برای بازجویی به حوزۀ پولیس انتقال داده میشوند.
پیام ها