رهایی زندانیان طالبان تلخ، اما یک نیاز است

اعضای جرگه مشورتی صلح می‌گونید که تصمیم‌گیری در مورد رهایی ۴۰۰ زندانی طالبان اقدام تلخ و سخت است اما در شرایط کنونی، برای تامین صلح و پایان جنگ در کشور، یک نیاز اساسی پنداشته می‌شود.

به گزارش افغان نیوز: معصومه رمضانی، منشی شورای ولایتی سرپل و عضو کمتیه 36 لویه جرگه مشورتی صلح، امروز( شنبه، 13 اسد) در دومین روز مراسم این جرگه گفت که تضمین‌های ملی و بین المللی در راستای رهایی 400 زندانی طالبان جنبه عملی برای مردم افغانستان ندارد؛ اما حکومت باید توان اعمال فشار را بر طالبان داشته باشد تا از جایگاه برابر با این گروه روی میز مذاکره بنشیند.

خانم رمضانی افزود که طالبان در کنار پیش‌برد مذاکرات صلح هم زمان جنگ را نیز افزایش داده و این اقدام آنان یک ابزار فشار برای حق گرفتن بیشتر در پروسه صلح است و باید حکومت افغانستان هم ابزار فشار برای متوازن ساختن روند مذاکرات و پایان جنگ داشته باشد.

او تاکید کرد که اگر طالبان به صلح باور دارند و صلح را راه‌گشای جنگ چندین ساله افغانستان می داند، باید خواسته‌های شان را به‌صورت مستقیم با مردم افغانستان روی میز مذاکره مطرح کنند، زیرا صلح با میان‌جگری خارجی‌ها تامین نمی شود، همچنان که در 40 سال گذشته نشد.

به باور منشی شورای ولایتی سرپل، هیچ قدرت جهانی نمی تواند در غیاب مردم افغانستان صلح را در افغانستان تامین نماید، مگر اینکه گروه طالبان در کنار مردم افغانستان با یک اجماع ملی روی یک میز مذاکره بنشیند و خواست و نظریات خود را مطرح کرده و راه رسیدن به صلح را ترسیم نماید.

او تاکید کرد که بیشتر اعضای کمیته 36 در بحث روز گذشته بر این باور بودند که هرچند رهایی زندانیان باقی مانده طالبان دشوار و تلخ است؛ اما برای رسیدن به صلح پایدار مردم افغانستان مجبور اند که رهایی آنان را بپذیرد.

در همین حال، بی بی نسا نوری عضو شورای ولایتی بلخ و عضو کمتیه نزدهم لویه جرگه مشورتی گفت که روز گذشته روی رهایی 400 زندانی طالبان بحث شد و شماری زیادی از اعضای کمیته نزدهم موافق رهایی آنان بودند.

خانم نوری افزود؛ موافقان رهایی 400 زندانی طالبان بر این باور هستند که رهایی کسانی که به قتل مردم افغانستان دست دارند، یک تصمیم سخت است؛ اما برای تامین صلح و پایان جنگ یک نیاز اساسی می‌باشد.

او تاکید کرد که به نظر شخصی خودم، پیش از رهایی 400 زندانی طالب، باید تضمین آتش‌بس سراسری و دایمی از این گروه گرفته شود و در غیر آن، رهایی زندانیان هیچ تاثیر روی کاهش خشونت‌ها در کشور ندارد، همچنان که این گروه نشان داد با رهایی 4 هزار 600 زندانی‌شان، خشونت‌ها را کاهش نه بلکه در برابر مردم افزایش داد.

خانم نوری گفت که شماری زیادی از زندانیان طالب که پیش از برگزاری لویه‌جرگه مشورتی صلح از سوی حکومت رها شده اند، در میدان جنگ برگشته و حتی با لباس زندان در میدان جنگ کشته شده اند. بنابراین، اگر تضمین‌های در برابر رهایی 400 زندانی این گروه گرفته نشود، رهایی آنان نه تنها منطقی نیست بلکه بسیار خطرناک هم است.

لیلما دولت زی، عضو کمیته چهاردهم جرگه مشورتی گفت که 400 زندانی گروه طالب کسانی نیست که آزاد شود، چون دست‌شان به خون صدها نفر از زن، مرد، کودک، پیر و جوان آلوده است. بنابراین، رهایی زندانیان باقی مانده طالبان نباید یک پروژه به منظور تامین صلح موقتی در افغانستان باشد.

خانم دولت زی تاکید کرد که توافقنامه صلح امریکا با طالبان توافقی نیست که صلح را در افغانستان تامین کند؛ زیرا دیده شد که با امضا این توافق، خشونت‌ها در برایر مردم و نیروهای امنیتی کشور افزایش یافت.

این درحالی است که جرگه مشورتی صلح در پیوند به رهایی 400 زندانی طالب که پرونده جرمی سنگین دارند، روز گذشته با هزینه 330 میلیون افغانی برگزا شد و امروز دومین روز اش را سپری می کند و تاکنون با واکنش‌های مثبت و منفی مواجه شده است.