هر یک ما باید یکی را تغذیه کنیم

 ((نویسنده : احمد هیواد رهیاب)) درشرایط کنونی که ویروس کرونا یک بحران جهانی را رقم زده، رسالت هر فرد است تا از هموطنان نیازمند خود دستگیری کند و تا حد توان برای نجات بشریت از این هیولای خطرناک تلاش نماید. یکی از موارد مهم این است که هر فرد غنی برای فرد نیازمند غذا بدهد (هر یک ما باید یکی را تغذیه کنیم).

در کشورهای جهان اول که حکومت‌های شان دارای نظام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی معیاری و قوی اند، می‌توانند در اوضاع بحرانی، چون وضعیت شیوع ویروس کرونا که باعث تعطیل شهرها و فروشگاه‌ها شده است، شهروندان خود را به صورت منظم تغذیه نمایند و لوازم موارد نیاز شان را همه روزه در اختیار شان قرار می‌دهند. به همین دلیل است که کمپاین "در خانه بمانید!" را راه اندازی نموده اند که فلسفه آن نیز معلوم و هویداست که چنین قرنطینیه خانگی باعث کاهش خطر مبتلا شدن به ویروس کرونا می‌گردد و دولت‌ها نیز توانایی آن را دارند تا برای تمام شهروندان‌ شان سهولت‌های لازم را در خانه‌های شان در هنگام تعطیل و قرنطینیه فراهم نمایند.

اما در افغانستان شرایط متفاوت است. متأسفانه که در اینجا دولت توانایی تغذیه نیروهای امنیتی و دفاعی و کارمندان ادارات غیر نظامی خود را ندارد و در اکثر موارد معاشات آنان نیز در موقع مناسب، به دسترس شان قرار نمی‌گیرد. منظور این که در شرایط کنونی جهت مبارزه علیه شیوع ویروس کرونا، تنها دولت مکلفیت ندارد، بلکه هر شهروند این خطه مسؤل است تا در حد توان به سهم خویش اقدامات لازم را جهت از بین بردن ویروس کرونا اقدامات لازم را انجام دهد.

در افغانستان، فلسفه "در خانه بمانید!" باید متفاوت تعریف و تفسیر گردد. مطابق اوضاع جاری که اکثر شهروندان غذای شب و روز خود را به سختی می‌توانند بدست بیاورند، چگونه ممکن است که در خانه بمانند و از گرسنگی شاهد جان دادند زن و فرزند خود باشند. بنابراین، لازم است که با درک شرایط اقتصادی کشور تصمیم گرفت و اقدام کرد.

قبل از اعلام شرایط اضطرای و قرنطینیه تمام شهرها، شهروندان آگاه مسؤلیت دارند تا برای اطرافیان خود در مورد خطر ویروس کرونا و راه‌های جلوگیری از آن آگاهی‌دهی لازم را ارائه نمایند و محله زندگی خود را همواره تا حد توان ضد عفونی کنند. وسایل و مواد ضد عفونی به قیمت ارزان در تمام شهرها و نواحی کشور قابل دسترس است و با استفاده از آن می‌توانند خانه، وسایل، مکتب، مسجد، مکان‌های عمومی و محل کار خود را ضد عفونی کنند تا از شیوع بیشتر ویروس جلوگیری صورت گیرد و سطح تهدید به مصاب شدن آن کاهش پیدا کند.

اما هنگامیکه ویروس کرونا همه‌گیر شد و شهرها تعطیل و قرنطینیه گردید، مسؤلیت تمام شهروندان و به ویژه رضاکاران به گونۀ دیگری خواهد بود. در چنین مواردی رسالت هر فرد است تا از هموطنان نیازمند خود دستگیری کند و تا حد توان برای نجات بشریت از این هیولای خطرناک تلاش نماید. یکی از موارد مهم این است که هر فرد غنی برای فرد نیازمند غذا بدهد (هر یک ما باید یکی را تغذیه کنیم). چون تعداد زیادی مردم افغانستان به صورت روزمزد کار می‌کنند و روزانه به همان مقدار پول بدست می‌آورند که شب برای خود و فرزندان شان غذا تهیه کنند و پس‌انداز برای روزهای بعدی ندارند. بنابراین، مسؤلیت انسانی، وجدانی و دینی ماست اینکه اگر یک نان در خانه داریم، نیم آن را خود صرف کنیم و نیم دیگر را برای همسایۀ که اصلاً غذایی برای خوردن ندارد، بدهیم. این مورد مهمی است که هم دین مقدس اسلام بدان تأکید دارد و هم حس نوع دوستی و بشردوستی نیز حامی چنین عمل می‌باشد.

در چنین شرایط حساس، رضاکاران مسؤلیت بزرگی بدوش دارند، مانند حکومت که جهت مبارزه با شیوع ویروس کرونا، پالیسی و برنامه‌ریزی و اقدام می‌کند، داکتر بیماران را معالجه می‌کنند، نیروهای امنیتی و دفاعی تأمین امنیت می‌کنند و رضاکاران با استفاده از امکانات سرمایه‌داران و افراد خیّر، غذا و سایر مواد مورد نیاز نیازمندان را تهیه و به خانه‌های شان برسانند تا بتوان از فاجعه انسانی جلوگیری کرد. شرایط کنونی افغانستان به گونۀ است که اگر کارمندان روزمزد از مبتلا شدن ویروس کرونا، نمیرند، از تهدید فقر اقتصادی و بی‌چاره‌گی در خانه‌های شان جان خواهند داد.

بنابراین، قبل از آن که چنین فاجعه انسانی در این کشور روی دهد، بیایید همه باهم دست به دست بدهیم و علیه شیوع ویروس کرونا مبارزه جدی نماییم و نیز هموطن نیازمند خود را تغذیه نماییم.

بر اساس گزارشات وزارت صحت عامه افغانستان، در حال حاضر بیش از ۸۰ تن به ویروس کرونا مبتلا و ۲ تن دیگر در اثر مبتلا شدن به این ویروس، جان باخته‌اند. ویروس کرونا در این اواخر در افغانستان به گردش اجتماعی آمده است و امکان مبتلا شدن تعدادی زیادی از هموطنان ما بدان متصور است.

انتظار می‌رود در کنار دولت، نهادهای مدافع حقوق بشر، فعالان جامعه مدنی، رضاکاران و تمام مردم بسیج شوند و با ویروس کرونا جدی مبارزه کنند تا در این نبرد سرد، پیروز میدان باشیم.