در کابل چه می‌گذرد؟ از قاچاق ادویه تا چپاول جایداد‌ دولت

معاون اول ریاست جمهوری با ابراز نگرانی ضمن اشاره به قاچاق مواد خوراکی و ادویه بی‌کیفت می‌گوید: سه قشر تلاش منظم و هماهنگ دارند تا شهر کابل بی صاحب باشد و شاروالی یک نهاد ضعیف و بی‌قوت باقی بماند.

به گزارش افغان نیوز: امرالله صالح، معاون اول ریاست جمهوری،  امروز شنبه(27، جدی) در صفحه فسبوک‌اش نوشته است؛ بار‌ها در اعلامیه‌های کوتاه خویش یاد آور شده ام که صد ها پارک کوچک در نواحی کابل خموشانه تسخیر و تبدیل به سرای و یا محوطه شخصی کسی  شده اند. اکنون نبود ساحه سبز و پارک تفریحی، شهر را برای یک بخش بزرگ مردم به زندان تبدیل کرده است.

وی می‌افزاید: زنان و کودکان بخصوص آنهایی که در آپارتمان زندگی می‌کنند، هیچ ساحه باز برای گشت و گذار و قدم زدن ندارند. ما توانستیم در کمتر از یک هفته نزدیک به چهل پارک کوچک غصب شده را پیدا کنیم و اکنون بالای توسعه آنها کار می‌کنیم.

به گفته صالح؛ طور اوسط کسانی که این پارک‌ها را غصب کرده اند مثلا به منسووبین شاروالی ماهانه پنچ هزار تادیه می‌کردند و در مقابل ازین پارک ها تا شش صد هزار در ماه عاید داشتند.

شاروالی قبل از آغاز جلسات شش و نیم نیز تلاش به آزاد سازی این ساحات نموده بود؛ اما از اینکه تمام دولت در اعاده نظم شهری همسوو نبود، نتیجه نداد.

صالح تصریح نمود که سه قشر تلاش منظم و هماهنگ دارند که شهر بی صاحب باشد و شاروالی یک نهاد ضعیف و بی قوت باقی بماند.  اول پول دارانی که عاید اصلی شان از غصب املاک دولتی و زمین های عامه است. مثلا جایداد های دولتی در بدل کرایه اسمی سالانه پنجاه افغانی به کرایه رفته است در حالیکه قیمت همان جایداد در بازار آزدا هزار برابر است. یکی از بارزترین این چپاول دوامدار و خموش جایداد های دولت در مندوی کابل است.

دوم مامورین شاروالی کابل که توانستند خود بقا داشته باشند و هر شاروال را با کوله باری از بدنامی و شرمساری ناکام ساخته اند. این مامورین پس از ساعت دو بجه دفاتر خود را ترک کرده در کافه ها و رستوانت‌های شهر با قانون شکن‌ها به اصطلاح عام معامله می نمایند. کسانی که در کابل خانه خرید و فروش کرده اند میدانند که هیچگاهی قمیت واقعی خانه درج قباله نمی‌گردد زیرا مامور رشوت خور با گرفتن یک مقدار پول قیمت را کم درج می‌کند و این امر سبب میشود که مالیه برای ابد کم پرداخته شود. آنها با داشتن معلومات از خلا ها، یار و شریک حلقه جرم پیشه در بیرون نظام هستند.

بنابراین، اگر جلسات شش و نیم آغاز نمی یافت، همین حلقه بازهم هر چه از گنج کابل باقی مانده آنرا می ربودند. من ادعا ندارم که این بخش اکنون مهار شده است؛ اما در مرحله کنونی حد اقل ترس مشروع در دل شان جا گرفته و تلاش داریم با تدوین مدیریت پایدار و نهاد محور، این فضا را تحکیم ببخشیم.

سوم شخصیت های قدرتمند در داخل دولت. این بخش با ارایه سفارشات و نفوذ از قرارداد های شاروالی در هر دوره به نحوی منفعت برده اند. آنها نیز طرفدار ظهور مالکیت یک دست بر شهر کابل نیستند زیرا منفعت خویش را از دست میدهند. وقتی مقرره ساختمان‌های غیر قانونی تدوین می‌گردد؛ من به رییس جمهور نظر دادم که بحث تثبیت قیمت و مسایل عمیق تخنیکی مانند ارزیابی جیولوجیکی را اساسی فکر کند.

آقای صالح در بخش دیگری از سخنان اش با این پرسش "خوراکه‌ها و ادویه  مان از کجا می آید؟" می‌گوید: یک بخش از مواد خوراکی و ادویه  که در در دسترس است، از شرکت های با اعتبار می آید؛ اما یک بخش دیگر که هنوز نتوانسته ایم مقیاس و اندازه آنرا تعیین کنیم، خوراک و دوا های غیر معیاری است که عمدتا بصورت قاچاق وارد کشور می‌شود. این قاچاق با لاری های بزرگ ولی در بیشتر وقتها توسط بلتی به کابل می‌رسد. بلتی همان پندک و پشتاره کوچک است که کسی به شرکت بلتی در پاکستان تحویل میدهد و در پلچرخی ویا منطقه قلعچه تسلیم می‌گیرد. درین بلتی‌ها هرچیز بوده میتواند و تا اکنون چیزی به اسم کنتول جنس بلتی وجود نداشته است. ما تلاش داریم تا این سیستم را ایجاد نماییم اما متاسفانه تا امروز ریاست گمرک کابل با بهانه تراشی های غیر موجه از کنترل بلتی سرباز زده است.

به گفته صالح؛ تخمین خام این است که روزانه به اندازه پنجاه تا صد لاری جنس از طریق بلتی داخل کابل می‌شود. هرچند ممکن زیان اقتصادی این مسله زیاد بزرگ نباشد، اما بزرگترین ضربه ای را که بلتی به جسم افغانستان وارد کرده در بخش ادویه است. سالانه نزدیک به سه صد ملیون دالر را افغانها تنها در دهلی بخاطر تداوی به مصرف میرسانند.

معاون اول ریاست جمهوری می‌گوید: بار‌ها ثابت شده است که تشخیص در کابل و دهلی یکی بوده اما بخاطر دوای بی کیفیت، مردم وادار به رفتن خارج می‌شوند.