لجاجت‌های غنی و طالبان در مرحله نهایی؛ نشانی از صلح نیست

آگاهان امور سیاسی می‌گویند: هرچند نقش کشورهای همسایه در شعله‌ور ساختن جنگ ۴۰ ساله افغانستان قابل انکار نیست؛ اما لجاجت‌های رییس جمهور غنی و بهانه‌گیری‌های طالبان نیز نشان می‌دهد که تا هنوز هیچ گامی در مسیر صلح برداشته نشده است.

به گزارش افغان نیوز: بشیر بیژن، آگاه سیاسی امروز سه‌شنبه( 14، اسد ) در یک گفتگوی اختصاصی به افغان نیوز گفت که تلاش‌های حکومت در زمینه پروسه صلح بسیار پراکنده و کند است. بنابراین، اگر وضعیت چنین دوام یابد، افغانستان  به صلح نخواهد رسید؛ زیرا از آغاز گفتگو‌های صلح تاهنوز هیچ نمادی در این زمینه مشاهده نشده است.

آقای بیژن بیان کرد، کشورهای همسایه به اندازه‌ی که در شعله‌ور ساختن جنگ 40 ساله نقش داشته اند، برای فراهم کردن صلح در این کشور صادقانه عمل نکرده اند. از سوی هم، حکومت افغانستان نیز به عنوان مرجع مسوول و تطبیق کننده قانون بر سرنوشت مردم، تاکنون به‌شکل منفعل عمل کرده است.

وی افزود: زمامداران حکومت، مسوول توسعه و گسترش بحران در کشور می‌باشند، زیرا تاهنوز در مسیر صلح هیچ کاری را انجام نداده اند. به گفته وی، بیشتر اقدامات شان برای حفظ  قدرت شان بوده اند.

او تاکید کرد که لجاجت‌های رئیس جمهور غنی در خصوص رهایی زندانیان طالبان نیز باعث شده تا سرنوشت پروسه صلح مبهم باقی بماند و اکنون هیچ روزنه‌ای برای فردای این کشور و رسیدن به صلح پایدار وجود ندارد. بنابراین، تازمانی که یک حکومت موقت برای پیش‌برد گفتگو های صلح تشکیل نشود، صلح واقعی در این کشور حاکم نخواهد شد.

از سوی هم، سلمان علی دوست‌زاده، آگاه سیاسی می‌گوید که کشورهای همسایه گروه طالبان را حمایت‌ نظامی و استخباراتی می‌کنند و تا زمانی که این کمک‌ها قطع نشود، افغانستان به صلح نخواهد رسید.

به گفته وی، ساختارهای که در زمینه صلح ایجاد شده، مانند وزارت دولت در امور صلح و هیأت مذاکره کننده حکومت، هیچ کدام برنامه منظم و مشخص برای رسیدن به صلح ندارد و به نام صلح تنها به نشست‌های نمایشی اکتفا می‌کنند.

این درحالی است که حکومت می‌گوید؛ بیش از 300 زندانی طالبان طی روز های گذشته از زندان های مختلف کشور رها شده و این روند تا رهایی پنج هزار و 100 زندانی این گروه ادامه دارد.

رهبری طالبان مدعی است که باید 400 صد زندانی این گروه که به جرم قتل، قاچاق مواد مخدر و جرایم سنگین دیگر زندانی هستند، بدون قید و شرط از زندان حکومت رها شوند. اما حکومت اعلام کرده که برای رهایی این چهار صد زندانی طالبان که شماری از آنان محکوم به اعدام هستند، باید لویه‌جرگه مشورتی دایر گردد.