بازگشت بیش از ۱۹ هزار پناهجوی افغان از پاکستان، ایران و اروپا

وزارت مهاجرین و عودت کنندگان می گوید که از آغاز سال ۲۰۱۹ میلادی تاکنون، بیش از ۱۷ هزارو ۱۰۷ تن از کشور های ایران و پاکستان و ۲ هزار و ۷۷۰ تن از کشور های اروپایی به کشور باز گشته اند.

به گزارش افغان نیوز: عبدالباسط انصاری، سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان افغانستان امروز سه شنبه( 16، میزان ) در یک تماس تلفنی به خبرنگار افغان نیوز گفت که از آغاز سال جاری تا اکنون ۱۷ هزار و ۱۰۷ تن از کشور های ایران و پاکستان از طریق مرز های اسلام قلعه، اسپن بولدک و ترخم باز گشته اند و ۲ هزار و ۷۷۰ تن دیگر از کشور های اروپایی به میدان هوایی آمده اند.

آقای انصاری گفت: از سال ۲۰۱۹ میلادی از کشور های ایران و پاکستان، ۵ هزار و ۳۴۹ تن از مجموعی عودت کنندگان فاقد مدرک " دولک و ۹۴۳۱۶ نفر و همچنان مجموعی عودت کنندگان سه لک و ۱۴۹۶ هزار نفر بوده که از کشور پاکستان چهار هزارو ۴۴۸ نفر به صورت اجباری اخراج شده و ۱۲ هزار و ۴۴۸ تن به صورت دواطلبانه به افغانستان آمده اند."

به همین ترتیب، از کشور ایران " یک لک و ۵۸۱۶۵ نفر به صورت اجباری اخراج شده و یک لک ۲۴۶۰۴ نفر هم به صورت دواطلبانه به کشور برگشته اند. و همچنان از کشور های اروپایی ۶۱۵ نفر به صورت اجباری و ۱۹۶ نفر هم به صورت دواطلبانه و از سایر کشور ها ۱۳ تن به صورت اجباری و ۱۴ هزارو ۴۱۷ تن به صورت دواطلب به افغانستان آمده اند."

به گفته وی، در مجموع تعداد اخراج اجباری پناهجویان از کشور ها « یک لک و 63214 هزار نفر و همچنان یک لک و 51665 هزار به صورت دواطلبانه به افغانستان برگشت کرده اند. سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان کشور تاکید کرد که در مجموع ازسال ۲۰۰۲ تاکنون بالا تر از ۱۰ میلیون تن از کشور های همسایه و اروپایی برگشت کرده اند.

از سوی هم، سیف الدین سیحون آگاه مسایل سیاسی به این باور است؛ جاذبه های را که کشور های اروپایی برای مردم خلق کرده اند، ارزش های زندگی انسانی است. به گفته او، وقتی نیمی از جمعیت کشور در سایه فقر زندگی کنند و هیچ آینده برای تامین اجتماعی شان وجود نداشته باشند، خود بخود به کشور های مترقی مهاجرت می کنند.

به باور او؛ گرایش های زیادی در عرصه مهاجرت افغان ها وجود دارد که می توان از آن جمله ناامنی، انتحار و آینده مبهم سیاسی را یادآور شد که افغانستان، عراق، سوریه و یمن از جمله کشور های است که هم از نظر اقتصادی مشکل دارند و هم استبداد داخلی در آن وجود دارد. از این رو، مردم تمایل به سوی کشور های پیشرفته دارند.

آقای سیحون در اخیر خاطر نشان ساخت که افغانستان در هیچ پدیده اقتصادی و اجتماعی یک برنامه جامع و کامل ندارد که امید بخش باشد و از سوی هم، حکومت نسبت به سرنوشت آینده مردم بی توجه است.

گفتنی است که زنجیره بهم پیوسته فقر، بیکاری، فقدان اعتماد به آینده، جنگ و ناامنی از عمده ترین علل تداوم این مهاجرت ها و حتی در بعضی موارد مهاجرت های دوباره بوده است. بنابر این، مهاجرت افغان ها ناشی از وضعیت عمومی زندگی در افغانستان است، نه جذابیت و فرصتهای زندگی در کشور های میزبان.