حضور خبرنگاران زن در رسانه ها کمرنگ است

مرکز حمایت از زنان ژورنالیست در افغانستان به اساس یافته‌های شان که در دوسال گذشته انجام داده است می‌گوید که حضور خبرنگاران زن در رسانه‌های کشور خصوصاً در ولایت ها به دلیل نا امنی و ناهنجارهای فرهنگی و اجتماعی هر روز کمتر شده می‌رود.

به گزارش افغان نیوز: مرکز حمایت از زنان ژورنالیست در افغانستان امروز دوشنبه (29 – عقرب) درکابل طی نشست خبری پیرامون" شمار فعالان رسانهٔ زن و وضعیت زنان ژورنالیست در افغانستان" دلیل کاهش حضور و فعالیت زنان را درعرصه رسانه‌ها؛ نا امنی و ناهنجارهای فرهنگی و اجتماعی عنوان نمود.

سیماثمر، رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر در افغانستان گفت، آزادی بیان را نمی‌توان از اصل انسانیت جدا ساخت، آزادی بیان وسیله تفاهم در جامعه است».

خانم سیماثمر تعداد زنان را در رسانه‌ها نا کافی عنوان کرده گفته است که در صورت عدم حضور زنان در رسانه ها و فعالیت آنان در جامعه، آزادی بیان واقعیت و عینیت ندارد.

وی می‌گوید که مردم باید آزادی بیان را از لینز حقوق بشری نگاه نمایند، اگر حقوق بشر در آزادی بیان حفظ نگردد، تبعیض، نا امنی و ناهنجاری‌های فرهنگی در کشور هر روز بیشتر از روزهای دیگر افزایش می‌یابد. وی گفت، ادامه وضعیت کنونی به نفع کشور نیست.

او گفت، رسانه‌ها و آزادی بیان در امنیت، صلح و ثبات کشور نقش مهم و مؤثر دارند.

رئیس کمیسیون حقوق بشر در افغانستان خاطر نشان می‌سازد که اگر آزادی بیان و رسانه‌ها درکشور حمایت شود، زمینه تبلیغ و بنیاد گرایی از بین می‌رود.

فریده نیکزاد، مسوول مرکز حمایت از زنان ژورنالیست در افغانستان می‌گوید: «به اساس یافته‌های این مرکز، 1037 زن در بخش‌های مختلف رسانه ها مصروف فعالیت‌های مستقیم و غیرمستقیم می‌باشند.

خانم نیکزاد افزود، در نتیجه جمع بندی این یافته‌ها، بیش از 70 درصد زنان در تلویزیون‌ها، حدود 17 درصد در رادیوها و متباقی 13 درصد دیگر در رسانه‌های چاپی و آژانس‌های خبری به کار مشغول هستند.

وی علاوه نمود که در اکثر ولایت‌های کشور خبرنگاران زن به دلیل نا امنی ها و نا هنجاری‌های فرهنگی از سوی خانواده‌ها در رسانه‌ها حضور فزیکی ندارند.

قابل ذکر است که مرکز حمایت از زنان خبرنگار در افغانستان به اساس یافته‌های گزارششان گفته است که بیشترین خبرنگاران زن که در تلویزیون‌ها مصروف کار اند در شهر کابل می‌باشند.

این درحالی است که شمارزیادی از فعالان زن در کشور از خشونت، تبعیض و آزار و اذیت جنسی در محل کارشان شاکی بوده و اظهار می‌دارند که زنان اکثراً بخاطر نا امنی و نا هنجاری‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه قربانی می‌دهند.