مردی که چندین شکست تجارتی را تجربه کرده، مبارزه اش ادامه دارد

با وجود مشکلات زیاد داخلی و تبعیض های نژادی در افغانستان کمتر کسی میتواند با شکست های پی هم به موفقیت رسیده و دست از تجارت بر ندارد، رمضان حسین زاده یکی از تاجران افغان است که تمام این مشکلات را پشت سر گذاشته هنوز به راهش ادامه میدهد.

حاجی رمضان حسین زاده فرزند حاجی حسین بخش در سال 1331 هجری شمسی در منقطه کج آب بهسود، میدان وردک به دنیا آمد و پس از سن سه سالگی خانواده وی منقطه کج آب بهسود را به مقصد کابل ترک کردند که از آن زمان تا اکنون حسین زاده مقیم کابل است.

حاجی رمضان حسین زاده رئیس شرکت تجاری حسین زاده گروپ در یک مصاحبه اختصاصی به آژانس افغان خبر گفت که؛ تلاش در زندگی او بسیار مهم بوده و هرچه  در دست دارد با پشت کار به دست آورده است.

او بیان میکند نخستین کار وی فلز کاری بوده است که از سال 1358 شروع کرد.

این تاجر در دهه‌های 60 و 70 دارای چهار شرکت تجاری صنعتی بوده است( حسین زاده گروپ، حسین زاده نجاتی، فیض محمد کاتب و حسین زاده نجاتی وارداتی) که این چهار شرکت را اکنون به بنام حسین زاده گروپ تبدیل کرده تا اکنون فعالیت دارد.

حسین زاده می‌گوید؛ کار اصلی وی فلز کاری بوده است اما با گذشت چندین سال از عمر فلز کاری به کارهای دیگر نیز رجوع کرد که از آن جمله جاکت بافی، کلچه پزی، خیاطی، واردات لبنیات، واردات پوشاک و ظروف از خارج کشور میتوان نامبرد.

او بیا میکند شرکت حسین زاده گروپ از سال 1358خورشیدی تا آخر زمامداری داکتر نجیب الله تمام مواد مورد نیاز وزارت دفاع را از خارج کشور تامین می‌کرد.

حسین زاد می‌گوید؛ شماری زیاد از سرمایه داران به دلیل نا امنی کشور را ترک کرده اند اما با این وجود هر روز این وضعیت بدتر میگردد.

حکومت جدید، زمینه رشد متوازن

حاجی رمضان می‌گوید؛ مردم  غریب در افغانستان همیشه مورد ظلم و ستم بوده است و پس از ایجاد حکومت جدید در سال 1381 خورشیدی زمینه رشد برای همه یکسان فراهم شد و اکثریت به آموختن علم رو آورد  و ساخت ساز را در کشور آغاز نمودند. اما او افزود؛ وضعیت کشور در حال حاضر شکننده شده است و همه مردم به صورت متوازن از حمایت سیاسی کافی برخوردار نیستند.

حسین زاده از وضعیت حکومت فعلی می‌گوید:" تمام کار به اساس روابط شده است و هر کس وزیر و وکیل باشد تمام چیز از آن اوست و شایسته سالاری اصلا در ادارات دولتی مطرح نیست".

او با اشاره به تجربیات خود به نسل جوان کشور می‌گوید؛ از پدر خود یک افغانی هم به ارث نبرده است و تمام دارای که دارد خودش به دست آورده است و جوانان کشور نیز منتظر نباشند که سرمایه از پدران شان باقی بماند و تلاش کنند تا به رویا هایشان دست یابند.

به گفته‌ی حسین زاده؛ دنیای تجارت بدون رقابت، معنی ندارد و باید رقابت آزاد و سالم وجود داشته باشد.

کم بخور و همیشه بخور

او با اشاره به رشد کشور چین می‌گوید؛ چین در اقتصاد سایر شکور ها را با شکست مواجه کرده است و دلیل ان کار کردن مردم چین با معاش کم و ناچیز است اما در افغانستان یک فرد اگر معاشش کم باشد اصلا کار نمیکند این در صورت است که کم کار کردن بهتر از کار نکردن است.

این تاجر کشور شعار "کم و بخور و همیشه بخور" را مناسب با وضعیت کنونی کشور میداند و میگوید که جوانان باید به کار های خورد و کوچک نیز تن دهند و نباید از آغاز جوانی به بلندپروازی ها عادت نمیاند.

رمضان حسین زاده یک بار به خارج کشور مهاجرت کرده است و با وجود سرکار آمدن حکومت در سال  1381 خورشیدی دوباره به وطن برگشت.

حسین زاده می‌گوید؛ در کنار کار تجارت، علاقمند ورزش، کار سیاسی و اجتماعی است.

او بیان میکند؛ هیچ وقت تلاش نکرده است که زمین دولت را غصب کند و برای خودش اختصاص دهد، با وجود که زمینه این کار برایش فراهم بوده است.

این درحالی است که اکثر زمین های دولتی از سوی زورمندان در شهر و ولایات کشور غصب گردیده است و با وجود تلاش زیاد از سوی حکومت هنوز این زمین ها در دست زورمندان است.

گزارش از غضنفر عادلی افغان - نیوز