مقام‌های ا.ا: این کشور به خود کفایی می‌رسد

وزارت انرژی و آب  می‌گوید که کار بند ذخیروی قریه لیژه در ولسوالی گربز ولایت خوست به ارزش ۹.۴ میلیون افغانی آغاز شده است.

به گزارش افغان نیوز؛ وزارت انرژی و آب امروز ( سه‌شنبه، 15 حوت) در خبرنامه‌ای گفته است که کار بند ذخیروی قریه لیژه در ولسوالی گربز ولایت خوست به ارزش ۹.۴ میلیون افغانی آغاز شده واین بند ظرفیت ذخیره ۹۷ هزار متر مکعب آب را دارد که سالانه به اندازه ۱۱۰ هزار متر مکعب آب‌های زیرزمینی تغذیه خواهد کرد.
در این خبرنامه آمده است که این بند ذخیروی آب با هزینه مالی وزارت آب و انرژی به طول ۴۵ متر، به شمول تهداب آن به ارتفاع ۱۲.۳۷ متر، با ۲۹.۸۰ متر عرض در تهداب و ۴ متر عرض در قسمت فوقانی آن اعمار خواهد شد.
این وزارت گفته است این ذخیره آب با داشتن ۱.۲ کیلومتر ساحه آبگیر، ظرفیت ذخیره نمودن 97 هزار متر مکعب آب را خواهد داشت و سالانه به اندازه 110 هزار متر مکعب آب‌های زیرزمینی تغذیه خواهند شد و ۲۵ هکتار زمین زراعتی نیز از تخریبات سیلاب‌ها محفوظ و برای تعداد زیادی از باشندگان این محل زمینه کار فراهم خواهد شد.
در همین حال، مطیع‌الله عابد، سخنگوی این وزارت در ماه گذشته سال روان به رسانه‌ها گفته بود که این وزارت 3 هزارو 600 چاه آب برای تقویت آب‌های زیر‌زمینی در کشور حفرکرده و در سال روان خورشیدی ۱۴۰ بند ذخیروی کوچک به ارزش ۴۲۰ میلیون افغانی در نظر گرفته شده.
آقای عابد گفته است که این وزارت در تلاش است تا از راه‌های مختلف سطح آب‌های زیر زمینی را در کشور افزایش دهند.
با این حال، منابع آبی در افغانستان عمدتا از طریق باران‌های فصلی یا بشکل برف و باران می‌باشد که با تحقیقات ابتدائی درافغانستان در سال‌های نورمال آبی، مقدار آب (57) میلیارد متر مکعب است و ساحه (5،3) میلیون هکتار اراضی قابل آبیاری است که ظرفیت آب اضافه‌تر از نیاز در امور زراعتی وسایر استفاده‌ها در کشور می‌باشد.
اما؛ در حال حاضر افغانستان قادر به استفاده تقریبا کمتر از 30 درصد یعنی (23) میلیارد مترمکعب از مجموع ظرفیت آبی می‌باشد و 30 درصد اراضی زراعتی کشور یعنی (1،6) میلیون هکتار زمین تحت کشت و بهره برداری قرار دارد و ساحات بیشتر اراضی زراعت آبی افغانستان در حال حاضر کشت نمی‌شود و 70 درصد آب‌های کشور درداخل افغانستان ضایع شده و متباقی به بیرون از افغانستان سرازیر می‌شود.
طبق گزارش‌ها در حال حاضر در افغانستان 554 بند آبی سروی گردیده که از این جمله 400 بند آبی برق و آبیاری ساخته شده است.

بند برق سروبی:
بند برق سروبی، در ولسوالی سروبی ولایت کابل می‌باشد که در مسیر راه کابل-ننگرهار موقعیت داشته و کار اعمار این بند در سال 1330 آغاز و در سا ل 1336 به بهربرداری سپرده شده است و این بند 17یا 18متر عمق و دو کیلو متر مربع مسا حت دارد .
بند برق سروبی دو توربین داشته و یک توربین آن در حاضر ظرفیت 2 هزارو 500 کیلووات برق تولید می‌کند و با بازسازی توربین دوم آن ظرفیت مجموعی برق آن به 25 هزار کیلووات برق خواهد رسید و همچنا ن از لحاظ تولید برق، بعد از بند نغلو، ماهیپر و کجکی در درجه چها رم قرار دارد.
بند برق نغلو:
بند برق نغلو در 70 کیلومتری شرق کابل و یا در 10 کیلومتری بند برق سروبی یک و نیم کیلومتر دورتر از نقطه تقاطع دریای کابل و پنجشیر واقع می‌باشد و کار تعمیر آن در سال 1339 شروع و در ماه جوزای سال 1346 تکمیل گردید است.
دستگاه برق نغلو از دستگاه‌های بزرگ و مهم افغانستان به شمار می‌رود و در ابتدا با نصب سه توربین ظرفیت تولید آن 76 هزار کیلووات پیش‌بینی گردیده بود اما؛ با نصب توربین چهارم، ظرفیت مجموعی برق آن به 97 هزارو 500 کیلووات افزایش پیدا کرده است.
بند نغلو 106 متر ارتفاع دارد که ذخیره آب آن به 530 میلیون متر مکعب بالغ می‌گردد و تقریبا به مساحت 16 کیلومتر مربع زمین را در بر می‌گیرد.
دستگاه برق ماهیپر:
فابریکه برق ماهیپر در 40 کیلومتری شرق کابل واقع شده است که کار ساختمانی آن در سال 1343 آغاز و با ارتفاع 300 متر ساخته شده و ظرفیت تولید برق آن به 60 هزار کیلووات برق می‌رسد.
پروژه‌های ننگرهار یا درونته:
پروژه کانال ننگرهار از بزرگترین پروژه‌های کشور به شمار می‌رود و مشکل برق شهر جلال‌آباد را رفع نموده و این پروژه‌ دارای یک بند می‌باشد که 22 متر ارتفاع و 140 متر طول دارد و در منطقه درونته تاسیس گردیده است.
بند برق دورنته: مساحت کاسه بند درونته 750هکتار می‌باشد و ظرفیت کاسه‌ای آن  40،5 میلیون متر مکعب آب بوده که در حال حاضر قسمت اعظم آن از مواد رسوبی پر گردیده و ظرفیت تولید انرژی برق آن 11 میگاوات بوده و دارای 3 پایه توربین می‌باشد و ضرورت آب هر پایه توربین به 25 متر مکعب آب فی ثانیه می‌رسد.
پروژه بند آب و برق کامه:
پروژه بند آب و برق کامه در قسمت آخر دریای کنر در سال 1354 در ریاست جمهوری محمد داَود خان ساخته شده و طبق نقشه آن این بند ظرفیت آبیاری 9 هزار هکتار زمین را دارا می‌باشد و 1.6 میلیارد دالر هزینه برداشته و ظرفیت تولید برق آن به 45 میگاوات می‌رسد.
بند برق جبل السراج:
این بند، در ختم تحتانی دره سالنگ و بر دهنه‌ای دریای سالنگ در ولایت پروان اعمار گردیده و با داشتن 2 توربین ظرفیت تولید یک هزارو 500 کیلووات برق را دارا می‌باشد که قسمت زیاد این برق مصارف انرژی مورد ضرورت فابریکه سمنت جبل السراج و چند کیلومتر دورتر از بند بصوب شرق، فابریکه نساجی گلبهار را تامین می‌کند.
بندبرق پلخمری:
بند برق پلخمری در مسیر دریای بغلان در حدود 70 سال قبل (سال 1321 مطابق 1943) در جنگ دوم جهانی با کمک دولت آن وقت آلمان احداث گردیده بود و در مجموع 2 بند به نامهای بند برق غوری و بند برق نساجی پلخمری است که با داشتن 3 توربین، ظرفیت تولید 9 میگاوات برق دارا می‌باشد.
پروژه ذخیره آب و تولید برق بخش آباد فراه:
قرار داد پروژه آب و تولید برق بخش آباد بالای دریای فراه با رودبا رییس کمپنی خدمات مشورتی هندوستان در 24 اگست سال 1385 به امضا رسید و این پروژه در ساحه 100 کیلو متری شهر فراه و در فاصله 30 کیلو متری سرک عمومی کابل- هرات موقعیت دارد.
اهداف این پروژه عبارت از ذخیره آب به حجم 570 میلیون متر مکعب در ساحه‌ای بخش آباد می‌باشد و با تکمیل شدن این پروژه 35 هزار هکتار زمین زراعتی موجود و 26 هزار هکتار اراضی جدید تحت آبیاری قرار خواهد گرفت و قرار است با تکمیل این پروژه 20 میگا وات برق نیز تولید گردد.
پروژه بند کمال خان:
کار این پروژه در سال 1345 بالای رود خانه‌ای ولایت هلمند آغاز و این پروژه بمنظور آبیاری 80 هزار هکتار زمین زراعتی واستحصال 8،5 میگا وات برق تهداب گذاری شده‌است.
پروژه انکشافی دریای آمو:
این پروژه مهمترین و بزرگترین پروژه‌های آب و برق افغانستان به شمار می‌رود و این بند ذخیره بالای دریای آمو در مرز مشترک بین افغانستان و تاجیکستان است تا آب مورد ضرورت آبیاری صفحات شمال کشور را تهیه ‌کند.
این پروژه یکی از مهمترین پروژه‌های آب و برق بوده که ساحه آن شامل چهار ولایت شمال افغانستان بوده و برای ده‌ها هزار نفر در منطقه کار ایجاد خواهد کرد و رود آمو که منشاء آن یخچال‌های پامیر و واخان است در قسمت‌های بالایی بنام دریای واخان یاد می شود.

پروژه بند سلما:
کاراین پروژه در ولایت هرات در زمان داودخان آغار الی 2005 متوقف بود و درسال 2005 دولت هند مصارف ادامه کار این پروژه را بدوش گرفته‌ و در نظر است این پروژه هفتاد هزار هکتار زمین را سیراب و به ظرفیت 42میگا وات برق را تولید نماید.
بند برق کجکی :
این بند در سال 1953 میلادی اعمار و در سال 1975 تولید انرژی برق در آن آغاز شد و در آن زمان دو توربین این بند فعال شده بود که ظرفیت تولید 16 و نیم میگا وات انرژی برق را داشت و بلندای این سد 100 متر، پهنای آن 2290 متر و ظرفیت تخلیه‌ی آن 1،2 کیلومتر مکعب است.
بند شاه وعروس :
قرارداد مطالعات و ساخت سد آب و برق "شاه و عروس" در ماه ثور 1388 میان وزارت انرژی و آب حکومت سابق با "تابله پرهون" یک شرکت ایرانی عقد گردید بود و این بند به هزینه 2،48 میلیون دالر از بودجه انکشافی دولت تمویل می‌شد.
کار اعمار بند "شاه و عروس" تاهنوز تکمیل نشده است و در صورتی که تکمیل شود این بند آبرسانی با ارتفاع 77 متر ظرفیت ذخیره و 10 میلیون متر مکعب آب را داشته که می‌تواند 2800 هکتار یا 14000 جریب زمین منطقه را آبیاری نماید و همچنان از این بند به مقدار 5 میلیون متر مکعب آب آشامیدنی نیز تعبیه شده برعلاوه جهت تنویر ولسوالی، این بند آبی قدرت تولید 1،1 میگاوات برق را دارد.