امدادگران زن در افغانستان با محدودیت شدید روبه‌رو اند

دیدبان حقوق بشر در گزارشی گفته است که قوانین امارت اسلامی طالبان در افغانستان، فعالیت زنان مددرسان بشردوستانه را در بیش از نصف این کشور با محدودیت شدید مواجه کرده است.

به گزارش افغان نیوز؛ دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی گفته است که این نهاد اسناد توافقات دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد با طالبان را برای کمک‌رسانی در افغانستان بررسی کرده است.

بررسی‌ها این نهاد نشان می‌دهد که طالبان کم‌تر به امدادگران زن اجازه فعالیت می‌دهند و این کار سبب تشدید بحران انسانی در افغانستان شده است.

بربنیاد گزارش دیدبان حقوق بشر، طالبان تا تاریخ 28 اکتوبر سال جاری تنها در یک مورد، در سه ولایت به امدادگران زن اجازه فعالیت را داده‌اند.

دیدبان حقوق بشر گفته است که در بیش از نصف از افغانستان زنان امدادگر با محدودیت‌های شدید مواجه هستند و این امر روی فعالیت موثر امدادگران زن تاثیر منفی می‌گذارد.

هدر بار، معاون مدیر حقوق زنان در دید‌بان حقوق بشر گفته است: «محدودیت‌های شدید طالبان بر زنان امدادگر مانع از رسیدن کمک‎های حیاتی به افغان‌ها، به ویژه زنان، دختران و زنان سرپرست خانواده‌ها می‌شود».

هدر بار گفته است که اجازه دادن به امدادگران زن برای انجام دادن کارهای‌شان بدون محدودیت، یک ضرورت عملیاتی برای ارایه این کمک ها است.

با این حال، دید‌بان حقوق بشر  ابراز نگرانی کرده است که بحران کنونی افغانستان، مانند اکثر بحران‌های بشردوستانه، بیش‌ترین آسیب را به زنان و دختران وارد کند.

بربنیاد گزارش این نهاد، زنان متاهل و مجرد، به ویژه زنان دارای معلولیت، اغلب به عنوان باردوش خانواده‌های خود تلقی می‌شوند و در معرض خطر خشونت‌های داخل و خارج از خانه قرار دارند.

دیدبان حقوق بشر تاکید کرده است که امدادگران زن در افغانستان نقش مهمی در رسیدن و ارزیابی نیازهای زنان و دختران و زنان سرپرست خانواده‌ها ایفا می‌کند.

به گفته این طالبان در ولایت‌ بادغیس به امدادگران زن اجازه کار نمی‌دهند و به همین ترتیب، در بامیان و دایکندی امدادگران زن تنها اجازه دارند که در هنگام ارزیابی و جمع‌آوری اطلاعات در مورد نیازهای مردم کار کنند.

به گزارش این نهاد، در ۱۶ ولایت دیگر، طالبان گفته‌اند که زنان امدادگر باید با یک محرم در بیرون از دفتر کار کنند.

در گزارشی دید‌بان حقوق بشر گفته‌ شده که بسیاری از امدادگران زن به دلیل ترس از آزارواذیت در خیابان و محل کارشان و انتقام‌گیری اعضای طالبان و هواداران مخالف کار زنان، از رفتن به کار هراس دارند.