فاطمه رحیمی نماینده مردم در شورای ولایتی غزنی ضمن انتقاد از تیم تحول و تداوم؛ دردها، رنج ها و آرزوهای مردم را در قالب یک نامه سرگشاده به رییس جمهور غنی فرستاد.
به گزارش افغان نیوز:
بسم الله الرحمن الرحیم.
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ.
ریاست محترم جمهوری اسلامی افغانستان و سرقومندان اعلای نیروهای امنیتی کشور، جناب محترم محمد اشرف غنی احمدزی، السلام علیکم و رحمت الله و برکاته!
جناب رئیس! در ذیل کارهای فشرده روز مره تان کوتاه نظری به گذشته نه چندان دور ( دوره انتخابات ریاست جمهوری) بیندازید و وعده های بلند و پلان های کوتاه مدت تیم تحول و تداوم را مرور نمایید، مردم خسته از ترور و وحشت باقد خمیده از ناهنجاریهای اجتماعی چون جنگ تحمیلی و خانمانسوز، ناامنی ها، فساد اداری، بیکاری، فقر اقتصادی، اعتیاد، ترور و دهشت افگنی ها و نابرابری های اجتماعی مشتاقانه به پای صندوقهای رای رفتند و صادقانه به شخص نه، بلکه به شعارهای امیدوارکننده و برنامه های مفیدی، چون تحول، تداوم، اصلاحات و همگرائی، رای مثبت دادند و به شخصیت های بزرگ و مطرح کشور اعتماد نمودند تا با ایجاد تحول سفره های خالی شان پر از نان و شهرهای خراب شان آباد و راه های نا امن شان امن گردند، تا با آمدن اصلاحات فساد اداری محو و نا برابری اجتماعی پایان یابد، به تبعیض و خویش خوری ها خط بطلان کشیده و عدالت اجتماعی تأمین گردد، تا با همگرائی فتنه های قومی و کش مکش های حزبی پایان یابد و زور گرائی و قدرت سالاری، رنگ همگرائی بخود گیرد و با تداوم برنامه های مفید، بدون وحشت در گوشه این سرزمین با اسایش زندگی نمایند.
روزهای فرح بخش انتخابات با شور و اشتیاق بی نظیر و حضور میلیونی مردم به پایان رسید، آنچه گذشت و آنچه بود و آنچه نبود، حکومت وحدت ملی با برنامه های ارزشمند ( تحول، تداوم، اصلاحات و همگرائی) در چهارچوب دولت جمهوری اسلامی افغانستان شکل گرفت، برق امیدواری چشم های اشک آلود و غبار زده مردم سرزمینت را روشن تر ساخت، لب های خشکیده ی یتیمان و بیوه زنان رنج کشیده کشورت امیدوارانه به تبسم باز شد، قصه های خانه های سرزمینت ، نان بود و کار، امنیت بود و رفاه، اما دیری نپایید که براستی تحول و تداوم تحول را مردم در سفره های شان احساس کردند، نا امنی ها تشدید ، تبعیض و نابرابری اجتماعی هویدا ، فقر و بیکاری بیداد و انسانهای بیشتر بدام اعتیاد افتادند. مادران بیشتر داغدار و یتیمان دیگری به خانوانه یتیمان کشور افزوده گردید، شانه های شهید کشیده ی این مردم شهید پرور، شهدای بیشتری را به دوش کشیدند. نه تنها از اصلاحات خبری نشد، بل سنبل و نماد همگرائی مدرن از درون ارگ ریاست جمهوری و کاخ سپیدار قد برافراشت و طعم آن را مردم فقیر و رنج دیده ی سرزمینت چشیدند.
جناب رئیس !
نمیدانم فضای ارگ ، و زندگی در ارگ چگونه است؟ اما به نمایندگی از مردم ولایت غزنی بعرض تان می رسانم که زندگی در این ولایت خیلی سخت و دشوار است، نا امنی بیداد می کند، ظلم میتازد و مظلوم با آه و ناله فریاد می کشد، صدای وحشتناک انفجار و انتحار و زوزه ی خسته کننده ی گلوله ها خواب از چشمان مردم این بخش از سرزمینت را ربوده است، مردمت فقر و بیکاری و حتی نان را هم فراموش کرده اند، چون فشار مخالفین دولت هر روز بیشتر و بیشتر می گردد، در این ولایت ولسوالی های اند که هیچ گاه حضور دولت و حکومت را ندیده اند و شاید تعدادی از مردم این ولایت تا هنوز از تشکیل دولت جمهوری و حکومت وحدت ملی در افغانستان ، غافل و بی خبر باشند، به علاوه ولسوالی های که در اختیار نیروهای دولتی اند، هم با تهدیدات بلند امنیتی مواجه اند، آیا میدانی فیصدی بالائی از خاک این بخش از سرزمینت در اختیار مخالفین دولت و گروه طالبان قرار دارد؟ و بسیاری از مردم ولایت غزنی باستان و پایتخت تمدن اسلامی در اداره آنان می باشد؟ آیا میدانی ولسوالی های در این ولایت پایگاه اصلی مخالفین دولت و تمویل کنندگان حملات تروریستی در کشور اند؟
سرقومندان اعلای کشور!
آیا میدانی سربازانت در سنگرهای مقاومت نان برای خوردن و مرمی برای فیرکردن ندارند؟
آیا میدانی محافظین وطن و مردان آهنینت که با لب های خشکیده، شکم گرسنه و شاجورهای خالی با غیرت و مرال عالی ، عشق به وطن و دفاع از نوامیس ملی و ارزشهای دینی جان نازنین خویش را بکف گرفته برای دفاع از حیثیت و شرف مردم افغانستان شب و روز را نمی شناسند، در چی وضعیت قرار دارند؟ نمیدانم اشک شوریده و توأم با خون جگر یتیمان و بیوه زنان سرزمینت ، آه و ناله داخراش مادران دلسوخته در فراق فرزندان شهیدش را از نزدیک دیده ای؟ نمیدانم قصه ی مادر دلسوخته، که دستکول مکتب دختر یتیمش را به پشتش می بندد و نان خشک برای گذاشتن در داخل دستکول جگرگوشه اش را ندارد و با گوشه چادرش اشک حسرتش را پاک می کند را شنیده ای؟
جناب رئیس ! شرایط زمان ، ناامنی ها و تراکم کارهای روزمره تان بشما اجازه نمیدهد تا از نزدیک مردم مناطق محروم و محرومیت های سرزمینت را بنگری و زخم های فراوان و رنجهای بیشمار و دردهای زیادی را که دیده و کشیده اند را احساس کنی ، دروازه های ارگ ریاست جمهوری و مقامات بلندپایه حکومت تان هم با حصار آهنین جهت تدابیر امنیتی بروی مردم بسته است ، و مردم از رساندن صدای خود به مقامات بلند پایه حکومت تان عاجز اند، اما در بخش پائین تر و اجرائی حکومت وحدت ملی نه واسطه دارند و نه پول تا به فریاد مظلومیت این مردم رنج دیده پاسخ داده شود.
جناب رئیس !
وقتی مردم سرزمینت فریاد می کشد و داد میزند، نه با نظام و نه با شخصیت های داخل نظام مشکلی دارند، بلکه فریاد این مردم ستم کشیده ناشی از زخم های ناسور و درهای بیشماری است که هردم آزارشان میدهد و فقط کافی است تا به فریادشان برسید و مرهم درها و الم های بیشمارشان باشید.
1 اقدامات تروریستی و کشتار بی رحمانه و دسته جمعی مردم بی گناه در اماکن عمومی و اقدام وحشت ناک اخیر گروهای تروریستی در غرب کابل منطقه دشت برچی و شرق کابل منطقه شش درک که مردم برای تمویل دموکراسی و شرکت در پروسه انتخابات صف کشیده بودند، بخاک و خون کشیده شدند و این جنایت بزرگ از مصادیق بارز و آشکار جنایت جنگی علیه بشریت است، لازم است به عنوان رئیس دولت ، از آدرس دولت، به حامیان صلح جهانی، نهادهای بین المللی، دیدبان حقوق بشر، سازمان ملل متحد و هم پیمانان استراتیژیک تان برسانید تا به دولت های حامی تروریست فشار وارد نمایند و به اساس قوانین بین المللی نسبت به قتل عام مردم بی گناه افغانستان اقدامات جدی و همه جانبه صورت بگیرد، چون سکوت مرگبار دولت بیشتر از بیش قلب مردم داغدار سرزمینت را جریحه دار می سازد.
2 در خصوص ولایت غزنی وضعیت امنیتی در این ولایت شکننده و تهدیدات امنیتی روز به روز شدیدتر می گردد. حتی ولسوالیهای امن این ولایت نیز مورد تهدید قرار گرفته است، لازم است اقدامات جدی در تأمین امنیت این بخش از سرزمینت روی دست بگیرید تا از حملات بیشتر دشمن و سقوط ولسوالیهای این ولایت جلوگیری گردد و مهم ترین اقدام در این بخش توجه به اکمالات و تجهیزات نیروهای امنیتی ولایت غزنی و نابودی پایگاهای امن هراس افگنان و تروریستی در ولسوالیهای تحت تصرف طالبان می باشد.
پیام ها