امرالله صالح در واکنش به سخنان عطا محمد نور مبنی بر اینکه وقتی من حمایت نکنم، قصر سپیدار دیگر تاج گذاری را نمی بیند، گفته است که نور در حمایت از داکتر عبدالله، از دید سیاسی و معنوی هیچ چیز را از دست نداده و آنچه به زعم او از دست رفته، چند تا کرسی است که امروز یا فردا پس به دست می آید.
به گزارش افغان نیوز: عطامحمد نور، والی پیشین بلخ که روز یکشنبه(10 سرطان) از یک سفر دو ماهه خارجی به مزارشریف بازگشت، در مورد ریاست اجرایی حکومت وحدت ملی گفت: "امسال وقتی که من حمایت نکنم، قصر سپیدار دیگر تاجگذاری را نمیبیند. آن هم توان ملت با غرور و با عزت ما بود که به قصر سپیدار نشست. اینبار آن تاج را میگیریم. یا خود ما میدان را میبریم یا یکی از یارهای صادق خود را به میدان میآوریم".
در همین حال امرالله صالح، رهبر روند سبز افغانستان و رییس پیشین امنیت ملی در واکنش به سخنان آقای عطا محمد نور در صفحه فیسبوک اش نوشته است؛"تا جاییکه من شاهد هستم، دوکتور عبدالله عبدالله با همان روحیه که شما فکر میکنید دیگر جای ندارد، اما از نظر من دارد و خواهد داشت، از داخل نظام ایستاده است و مبارزه میکند".
رهبر روند سبز افغانستان از عطامحمد نور پرسیده است: "فرض بر اینکه او دیگر داکتر عبدالله دیروز نیست. آیا از میان این همه ناملایمتی و زشتیها که باید اصلاح شود، حذف داکتر عبدالله برایتان اولویت دارد؟ کمترین ارزش حضور او در سپیدار، تزیین صالونهای آن قصر با تصاویر مقاومت و مبارزات شماست. پایین کشیدن این تصاویر صرفا به خاطر انتقامکشی از داکتر عبدالله چه فخری در پی دارد. این قصر سپیدار اگر ایستادگی و شهامت داکتر عبداالله برای احراز زعامت کشور نمیبود، شاید الحاقیه ارگ میبود و یک نفر آمدگی از خارج آنهم دو تابعیته در آن زیست میکرد".
امرالله صالح تصریح کرده که داکتر عبدالله تنها چهره غیرخارجی در صحنه رقابتهای انتخاباتی بود و عطامحمد نور در حمایت از داکتر عبدالله، از دید سیاسی و معنوی هیچ چیز را از دست نداده و آنچه به زعم او از دست رفته، چند تا کرسی است که امروز یا فردا پس به دست می آید.
وی در پایان خطاب به عطامحمد نور نوشته است: "من به شما احترام دارم و همیشه خواهم داشت، اما فکر نمیکنید حمله بر خودیها نمکپاشی بر زخمهای جسم مشترک ماست. تنها از جمع کردن است که به جایی میرسیم، نه از پراکندهسازی. یقین دارم که سیاست زیرسقف را نیز بلد استید. پیامدهی کنایه و انتقام به همسنگرهایتان آنهم از بلندگوی مطبوعات و فیسبوک، نوای دلنواز به گوش دشمن و حریفان است. استاد معظم نیستان ما که به خاطر بریده شدن از آن مینالیم و سینه شرحه شرحه مینماییم، وحدت و همدلی است. عیاران در تاریخ سینه فراخ داشتهاند و با یاران درمانده خویش از سر عیاری پیش رفتهاند، نه آنکه لگد آخر را بر او بزنند.
پیام ها